​

 

   - ბებო რამდენი გაქვს პენსია?

​

   - 215, ხან 217.  მპასუხობს დინჯად და სათვალეს ისწორებს. წლებმა კვალი ყველაზე მეტად ხელებზე დაამჩნია. მარილებმა თითებს ფორმა დაუკარგა,  ნაოჭებმა კი კანს სიგლუვე.

​

 -რაში ხარჯავ ბებო შენს პენსიას?

​

არ მისმენს. დგება. ეზოში მეზობლის ძროხა შემოპარულა, უნდა გაიყვანოს. რამდენიმე ნაბიჯის მერე ბარბაცს იწყებს და ჩერდება. წონასწორობის შენარჩუნება უჭირს. სასწრაფოდ გამყავს ცხოველი ეზოდან.  ჭიშკარს საგულდაგულოდ ვხურავ და ეზოში მდგარ ცისფერ სკამს ვუბრუნდებით.

 

 ზიზი ბებო 84 წლისაა და ის მსოფლიოში საუკეთესო ბებოა. ის ჩემი ბებოა. აგარიდან მანგლისში, 60 წლის წინ ჩამოვიდა. ახალციხეში, ”ტექნიკუმში” გაცნობილ მეუღლეს ჩამოყვა.

 

”26 წლის ასაკში, სიყვარულით გავთხოვდი. სამი ბიჭი შეგვეძინა. მეუღლისგან კარგის მეტი არაფერი მახსოვს. არასდროს ავიწყდებოდა დღესასწაულები. უყვარდა საჩუქრების კეთება. უყვარდა შვილები, ოჯახი. უფროსი 18 წლის მყავდა, როცა დავქვრივდი. უმცროსები სკოლაში დადიოდნენ. სწავლა უნდოდათ, ჩაცმა, ჭამა. ავდექი და სკოლა-ინტერნატში აღმზრდელად დავიწყე მუშოაბა. 200 მანეთი მქონდა. ვამუშავებდი ბოსტანს და წვრილფეხა საქონელს ვუვლიდი. სამივე ბიჭი გზაზე დავაყენე. დედამ ენაცვალოს, დღეს ისინი არიან ჩემი იმედები”. - ამბობს ბებო და ცრემლის მოსაწმენდად, პერანგის მკლავიდან ცხვირსახოცს აძვრენს.

 

ნოემებერში ზიზი ბებოს, შვილიშვილი გაუთხოვდა. ქორწილს ვერ დაესწრო, თავს ცუდად გრძნობდა. იმ თვიდან, დღემდე მოყოლებული, პენსიიდან გადადებულ ას ლარს, საგულდაგულოდ ლეიბის ქვეშ ინახავდა. ამ ხნის განმავლობაში, ვერც შვილიშვილმა და სიძემ ჩააკითხა, ვერც თვითონ ესტუმრა თბილისში. დღეს დაკოჟრილი ხელებით, ხელში ქაღალდი ჩამიდო. ამჯერად მე ვტიროდი.

 

მანგლისი საკურორტო დაბაა. ზაფხულობით ბებოს სახლი შვილიშვილებითა და დამსვენებლებით ივსება. სეზონზე აღებული ქირით, ერთი წლის სამყოფ ფქვილს, შეშას, შაქარს, ბურღულეულს ყიდულობს. კომუნალურებს შვილები უხდიან. წამლებსაც უგზავნიან.

​

ზიზი ბებოს სახლი სექტემებრის პირველი რიცხვებიდან ნელ-ნელა იცლება. ჯერ დამსვენებლები, მერე შვილიშვილები მიდიან. ბებოს ხასიათი ეცვლება. რჩება მარტო, უმცროს შვილთან ერთად. ორ სართულიანი სახლის, იმ ერთ ოთახში გადადის, სადაც შეშის ღუმელი უდგას. თბილისში, შვილებთან გადმოსვლაზე უარს ამბობს. ”ზამთარი რთულია, მიჭირს, მაგრამ ჩემი სახლი მირჩევნია. თბილისიდან სულ მეძახიან. თუმცა შენი ქმრის აშენებულ კედელებს, რომ ვუყურებ უკეთესია”- მოწყენით მეუბნება ბებო.

 

2 ოქტომბერს 85 წლის გახდება. ამ დღესთან დაკავშირებით, კიდევ ერთხელ აივსება სახლი შვილებითა და შვილიშვილებით. საჩუქრებს ამჯერადაც, თავად იუბილარი დაარიგებს. პენსიიდან ჩუმად გადადებულ ფულს, შვილიშვილებს სხვადასხვა მიზეზით ჩამოურიგებს.  შემდეგ კი, გრძელ ზამთარს კარებისკენ მზერით გაატარებს. იმედით, რომ ზაფხულამდე მას  რომელიმე მონატრებული შვილიშვილი შემთხვევით შემოაღებს.